MACARONS - LADURÉE

Gisteren kwamen mijn ouders terug van vakantie met... macarons van Ladurée, de koning van de macarons!
Wat een sensatie, alleen de doos uitpakken was al een ervaring op zich. Alles zat prachtig ingepakt in een sjieke papieren tas en omwikkeld met mooi bedrukt folie. De macarons zaten in een stevige doos met een lint er omheen, alles in de zoete zachte kleurtjes die zo typisch zijn voor het Parijse Ladurée.

Na het feest van het uitpakken kon het echte feest van het proeven beginnen! Ter vergelijking hadden mijn ouders ook een doosje macarons van een andere, ook goede, maar niet zo bekende, banketbakker meegenomen. Het verschil was niet moeilijk te proeven: in de macarons van Ladurée is de amandelsmaak van het beslag nog heel goed te proeven, bij de andere macarons werd dit overstemd door de andere smaakmakers die er in gestopt waren. Wat overigens absoluut niet wil zeggen dat de macarons van Ladurée niet allemaal hun eigen typische smaak hebben. Integendeel juist, de smaken zijn overweldigend en zacht tegelijkertijd en blijven erg lang hangen, heerlijk!

ZENTANGLE

Toen ik laatst bezig was met patronen en dergelijke ontdekte ik een voor mij onbekende manier van tekenen: zentangle. Dat is een bijna meditatieve vorm van tekenen waarbij er voornamelijk met herhalende patronen gewerkt wordt. Het vlak waarop getekend wordt deel je grofweg in een paar grote vlakken in, liefst met golvende of vloeiende randen, en die vlakken ga je dan invullen met wat er ook in je op komt. (Op youtube zijn veel filmpjes te vinden waarin het voor gedaan wordt.)
Omdat ik de zentangle-patronen die ik tegen kwam zo mooi vond ben ik het eens gaan proberen. Tot nu toe bleef ik namelijk altijd een beetje vast zitten als ik patronen wilde gebruiken in mijn tekeningen. Ik ga het patroon helemaal zitten uitdenken, maar dan komt er juist niks uit m'n pen, of in ieder geval niks moois. Hopende dat ik door gewoon te doen - want dat is zentangle toch vooral - iets nieuws zou ontdekken begon ik aan mijn zentangle handen. En als een wonder ontstonden er allerlei patronen, waarvan ik er een paar zo geslaagd vind dat ik ze waarschijnlijk wel vaker ga gebruiken.

MACARONS - POGING EEN

Gisteren moest het er van komen. De eiwitten hadden al twee nachten oud staan worden, alle ingrediënten had ik in huis gehaald, ik had eindeloos veel recepten gelezen. Er was geen ontkomen meer aan: mijn eerste poging tot macarons bakken zou werkelijkheid worden. Door alle horrorverhalen die ik op internet gelezen en bij programma's als Masterchef gehoord had was ik wel een tikkeltje zenuwachtig. Poging één is helaas niet helemaal geslaagd. Ik troost me met het feit dat het bijna niemand lukt deze koekjes meteen de eerste keer perfect te krijgen. In mijn geval hebben de macarons geen voetje en zijn ze wat craquelé aan de bovenkant. Maar qua smaak en stevigheid zijn ze prima gelukt.

Als het weer zo slecht blijft zal poging twee niet lang op zich laten wachten, ik wil voetjes zien!